تبیین تجربه فرسودگی تحصیلی در دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز

مقدمه: فرسودگی تحصیلی یکی از پدیده‌هایی است که به دلیل تأثیرات منفی آن بر کارایی تحصیلی و بهداشت روانی دانش‌آموزان و دانشجویان، در دهه‌های اخیر مورد توجه بسیاری قرار گرفته است. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف دستیابی به درک عمیقی از جوهره اصلی پدیده فرسودگی تحصیلی انجام شد. روش‌: این پژوهش کیفی از نوع پدیدارشناسی توصیفی بود. نمونه‌ها با استفاده از روش هدفمند زنجیره‌ای از میان دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز در سال تحصیلی 94-1393 انتخاب شدند و مصاحبه ژرف‌نگر با آن‌ها صورت گرفت. سپس متن مصاحبه‌ها ضبط و مکتوب گردید و کسب اطلاعات تا رسیدن به مرحله اشباع داده‌ها ادامه یافت که حجم نمونه در مرحله اشباع به 9 نفر رسید. اطلاعات به دست آمده با روش Ramist مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. به منظور تأیید قابلیت اعتماد، دلالت و صحت اطلاعات، خلاصه اظهارات شرکت کنندگان به آنان ارایه شد و آن‌ها هماهنگی نظرات خود با یافته‌های محقق را اعلام نمودند و در صورت وجود تناقض، برداشت‌های محقق اصلاح گردید. یافته‌ها: تجربه فرسودگی تحصیلی در قالب 3 مضمون اصلی «ضعف برنامه ریزی، مشکلات انگیزشی و مشکل در سازگاری» و 8 مضمون فرعی «نقص هدف‌گذاری، به تعویق انداختن، تکرار اشتباهات برنامه، بی‌علاقگی، انگیزش بیرونی، احساس خستگی و بی‌حوصلگی، منبع کنترل بیرونی و انتظارات کارایی» خلاصه شد.  نتیجه‎گیری: نتایج به دست آمده می‌تواند اطلاعات مفیدی را در مورد ویژگی‌های این افراد و راهبردها و مداخلات پیشگیرانه و اصلاحی برای ارتقای سطح کارایی تحصیلی و بهبود وضعیت این گروه از افراد فراهم نماید.